გალაკტიონი
გალაკტიონ ტაბიძის „მედა ღამე“ 1913 წელს ჟურნალ „ოქროს ვერძის“ მეოთხე ნომერში დაიბეჭდა. ამავე ჟურნალის წინა ნომერში გრიგოლ რობაქიძე წერდა,რომ ქართული ხელოვნების რენესასნსი უკვე დაიწყო. ეს ის პერიოდია „როდესაც ახალი სალექსო რეფორმა მზადდება და „მე და ღამე’’ უღელტეხილივით დგას ახალი პოეტიკის მიჯნაზე „ (აკაკი ხინთიბიძე,“გალაკტიონი,15 ლექსი და პოემა’’) მე და ღამე ახლა , როცა ამ სტრიქონს ვწერ , შუაღამე იწვის , დნება , სიო , სარკმლით მონაქროლი , ველთა ზღაპარს მეუბნება მთვარით ნაფენს არე - მარე ვერ იცილებს ვერცხლის საბანს , სიო არხევს და ატოკებს ჩემს სარკმლის წინ იასამანს . ცა მტრედისფერ , ლურჯ სვეტებით ისე არის დასერილი , ისე არის სავსე გრძნებით , ვით რითმებით ეს წერილი . საიდუმლო შუქით არე , ისე არის შესუდრული , ისე სავსე უხვ გრძნობებით , ვით ამ ღამეს ჩემი გული . დიდი ხნიდან საიდუმლოს მეც ღრმად გულში დავატარებ , არ ვუმჟღავნებ ქვეყნად არვის , ნიავსაც კი არ ვაკარებ . რა იციან მეგობრებმა , თუ რა ნაღველს ...